Hallo, daar zijn we weer….Na de vakantie starten we met een nieuwe serie verhalen over muren in de regio. Muren welke het in de afgelopen periode zwaar te voorduren hebben gehad. Regen, regen, regen en nog eens regen. Nadeel voor de vakantiegangers is dat men daardoor niet op het strand kon liggen. “Voordeel” van de regen is dat men erop uit moest. Dus vele musea bezocht en in de rondte gekeken in leuke kleine dorpjes. Ik ga er dan ook van uit dat de vaste lezers van deze rubriek dit jaar eens extra op stenen, metselverbanden en andere “muur” relevante zaken hebben gelet. Ik natuurlijk zeker, zo ga ik al jaren naar het oosten van het land. Ontzettend veel muren gezien maar het aardigste was dat ik op een regenachtige dag zomaar door het plaatsje Steenenkamer reed. Ik wist niet eens dat het bestond! Maar het sprak mij erg aan vooral omdat wij een showroom hebben die wij “steenkamer” noemen.
De muur van deze week spreekt niet echt tot de verbeelding, het gaat meer om de functie dan de schoonheid. Deze muur staat namelijk in een hoek van de toegangspoort tot voormalig bioscoop Luxor. In die hoek zit (zat) net het probleem. De hoek is aan het zicht van de openbare weg onttrokken, en juist dat maakt het de ideale plek om voor mensen met een volle blaas deze ter plekke te ledigen. De muur was vroeger gewoon recht maar de eigenaar heeft onder aan de muur door metselaar Sander een schuine constructie laten maken om het “wild plassen” tegen te gaan. Deze rood bruine onderlaag heeft veel weg van een ezelsrug. Het contrast tussen de 2 steen soorten is goed, onder het motto, gelijk is ongelijk. De achter liggende gedachte was dat als men tegen de muur plaste de urine via de schuine muur op de schoenen van de plasser terecht zou komen. Aardig bedacht, of het in de praktijk werkt durf ik niet te zeggen. De verleiding was overigens wel groot om dit zelf even te testen, maar de bekeuring voor “wild plassen” is mij iets te hoog, dus het risico maar niet genomen. Overigens denk ik, gezien de natte plek in de hoek en lettend op de geur, dat er mensen zijn die het risico wel durven te nemen. Tijdens het maken van de schuine constructie zat men wel met een klein probleempje. Door de ezelsrug sloot het tegelwerk van de bestrating niet helemaal aan. Een kleine strook bleef over, te klein om tegels te knippen en te groot om te vullen met zand, dus maar vol gegoten met specie en de kanten voorzien van een velling kantje om het zodoende op een beton tegel te laten lijken. Een dag later was de opdrachtgever erg trots op het eind resultaat, vooral het zelf gemaakte velling randje sprak hem erg aan. Alleen ontdekte hij dat iemand het nodig had gevonden om in de verse specie zijn initialen achter te laten, daar was nu, 24 uur later en daarom uitgehard, niets meer aan te doen. De opdrachtgever vond het erg jammer maar legde zich erbij neer. Ook Sander van Kaam was het natuurlijk roerend met de opdrachtgever eens, dit deed afbreuk aan zijn werk. Wie had de moed gehad om de initialen S.v.K. in de specie achter te laten? Iets in mij zegt dat de opdrachtgever nooit naar de naam van de metselaar heeft gevraagd want de initialen S.v.K. komen mij wel erg bekend voor, maar… ik zeg niets. Eens te meer blijkt maar weer “gekken en dwazen schrijven op muren en glazen”. En dat klopt helemaal want Sander heeft de muren achter zich gelaten en doet tegenwoordig iets in de kozijnen die zijn voor zien van glazen (ramen). De cirkel is daardoor helemaal rond want op glazen laat hij tegenwoordig ook zijn initialen achter….. SAMA. Hebt u nog tips voor bijzondere muren laat dan een berichtje achter op de site www.muren.info , maar u kunt op de site ook kijken naar eerdere afleveringen van deze rubriek.
Tot de volgende muur.
Foto: Rob Benning.
|
