Muren in het nieuws

In de vorige aflevering heb ik u aangegeven dat ik op onderzoek zou gaan of die Romeinen nu echt van die “rare jongens” zijn. Mijn vertrekpunt was Verbania aan het Lago Maggiore in Italië. Dit gebied ligt op dezelfde hoogte als Annecy, mijn vakantie bestemming van vorig jaar zie aflevering 55 www.muren.info , maar dan precies aan de andere kant van de Alpen. Net zoals in de Franse kant van de Alpen komt men in deze regio veel huizen tegen, gebouwd met de producten uit de omgeving. Rond Verbania komt men ook vele groeves tegen waar natuursteen wordt gewonnen voor het maken van tegels en beeldhouwwerk. Zoals u van ons gewend bent zullen wij ons in deze rubriek alleen bezighouden met muren. Leuke varianten heb ik gezien. De één was gemaakt van enorme blokken waar zo’n brede voeg tussen zat (circa 5cm) dat men in het midden van de voeg een verdieping maakte; een leuke oplossing.
Des de zuidelijker men komt, b.v. in Milaan, des te meer gebakken stenen men ziet. Deze zijn echter meestal van een ander formaat zoals wij dat gewend zijn. De stenen die men hier ziet zijn vaak 240x115x71 mm, ook wel Normal Formaat (NF) genoemd. Uit de naam begrijpt u mogelijk al dat dit een Duits formaat is. Om de simpele rede dat Italië nu eenmaal dichter bij Duitsland ligt ziet men deze stenen hier meer dan onze vertrouwde waalformaat.
Wel heb ik stellig de indruk dat men de huizen in Italië meer van stucwerk aan de buitenzijde voorziet als in Frankrijk. Wat zit er dan onder dit stucwerk? Dat is de grootte vraag. Op het schattige eiland Isola Bella heb ik iets van het geheim kunnen ontrafelen. Kijken we naar de grote foto dan zie je dat er wel degelijk stenen zijn verwekt onder het stucwerk. Links op de foto heeft de buurman bij nummer 51 zijn toog volledig voorzien van een zeer grillig stucwerk. Buurman op nummer 53 is een man naar mijn hart. Door zijn toog niet van stucwerk te voorzien krijgt zijn muur, wat mij betreft,  net dat extra accentje wat het een top muur maakt. Op de foto links onderin zie je ook weer een bewijs dat er wel degelijk “gewone” bakstenen aan de Italiaanse muren worden verwerkt. Men schaamt zich zelfs niet eens om allerlei soorten door elkaar te verwerken, getuige de foto. Het object op de foto rechts onderin heeft mij zelfs blij verrast. Dit “gouden” monument trof ik aan zonder enige vermelding voor wie het bestemd is. Maar volgens mij is het wel duidelijk. Dit is op zeker een ode aan “de metselaar” welke alle muren heeft gemetseld op Isola Bella en omdat er nu niets meer valt te metselen op dit kleine eiland heeft hij zijn troffel aan een olijfboom gehangen.
Voor zijn inzet heeft men dit monument opgericht of zie ik alles door een iets te gekleurde bril? Vraag die wel opborrelt, waar is het monument voor onze metselaars? Wanneer worden onze metselaars ontvangen door de koningin omdat zij weer zo’n mooi stukje vakwerk hebben afgeleverd? Daar ligt nog een schone taak om onze muren en zijn metselaars nog meer in het voetlicht te zetten. Zijn we dan klaar in Nederland dan kunnen we ons werkterrein verplaatsen naar Italië om ze daar te overtuigen van de schoonheid van “echt” metselwerk.
En de Romeinen? Die zien al die Hollanders weer op de camping staan. Dicht op elkaar gepakt, haring aan haring in een natuurgebied, voorzien van een moeras, waar den Italiaan nog geen steen op elkaar wil metselen omdat het er sterft van de muggen. Nee, ik hoor ze al lachen die Italianen, “wat een rare jongens die Hollanders.”