Op de muur van deze week ben ik gekomen tijdens het afzwemmen van 1 van mijn kinderen. Bij wijze van hoge uitzondering mag je dan op je blauwe slofjes met meer dan 100 andere ouders en aanverwanten langs de waterkant staan. De bedoeling is dat je, als oprechte ouder zijnde, de volle aandacht aan de zwemkunsten van je zoon of dochter schenkt. Maar op de één of andere manier krijgen wij het altijd voor elkaar om precies aan de verkeerde kant van het bad te gaan staan. Want kind lief zwemt altijd aan de overkant. Voor de meeste mensen niet erg. Maar voor mij met steeds slechtere ogen, en op dat moment nog zonder bril, erg moeilijk om dat blonde koppie, van ons, tussen al die andere blonde (en dat zijn er veel) uit te vissen. Ik moet u eerlijk bekennen dat samen met een gevoelstemperatuur van circa 50 graden na een minuut of 20 de aandacht verslapt. Zo dwaalde mijn gedachten af naar de tijd dat ik zelf mijn diploma´s haalde in dit zelfde bad, nu bijna 40 jaar terug. Ik kan mij nog levendig herinneren dat ik tijdens de rugslag strak omhoog keek naar alle houten lijnen in het plafond. Volg de latten en je zat op koers. Tussen veel van die latten zaten naast zwarte folie vele balletjes geklemd. Ware drama´s zaten er achter deze balletjes. Want je vriendje had net het geluk gehad dat hij juist met jouw favoriete bal de gooi van zijn leven deed, perfect gemikt tussen de latten…. Dag bal. Inmiddels is het plafond, na de brand van een aantal jaar terug, vervangen.
Mijn ogen richtte zich via het nieuwe plafond, langs een stenen muur weer op het gespartel in het zwembad. Daar sprongen net een hele batterij kinderen tegelijk het water in. Maar er begon me toch ook iets op te vallen. Vanuit mijn ervaringen als DJ weet ik wat geluid in een grootte ruimte kan voortbrengen. Veel galm. Maar eigenlijk valt het in deze ruimte wel mee.
Hoe zou dat nu kunnen. In geluidstudio´s gebruikt men vaak eierdozen, al dan niet van schuim, om geluid te beïnvloeden. Maar die zie ik hier niet. Wat ik wel zie is dat men strengpers stenen (stenen met gaten) op zijn kant heeft verwerkt. Een niet alledaagse toepassing. Is dit gedaan uit optische of functionele overwegingen? Maar je zou ook kunnen denken dat de stenen domweg verkeerd gemetseld zijn. In het verleden maakte men deze strengpers steen (steen komt als een worst uit een pers en wordt letterlijk in plakjes gesneden) veelvuldig met gaatjes. Dit deed men om de spanning uit de steen te halen tijdens het persen, drogen en bakken om scheuren te voorkomen. Boze tongen beweerden zelfs dat het gedaan werd om klei te besparen, hoewel dit wel een bijkomstig voordeel was. Maar dat was in het verleden. Tegenwoordig heeft men door middel nieuwe technieken de processen  beter in handen en maakt men volledig volle stenen. Maar hebben ze hier dan iets verkeerds gedaan. Nee, zeker niet, door de stenen op deze wijze te verwerken zorgen ze juist dat er minder galm in het zwembad te horen is. Deze gaatjes werken puur als geluidsdemping. Maar verwacht nu ook weer geen wonderen, want als je deze ruimte vol met geluid pompt zal er echt wel galm zijn, maar neem van mij aan dat het een stuk minder is als dat je dit zal vergelijken met volle stenen. Wat je met stenen al niet kunt doen. Beetje jammer is het wel dat de stenen en voeg zijn geschilderd. Maar ik kan me voorstellen dat dit na de brand hard nodig was en door het gladde oppervlakte van de strengpers steen vind ik het ook minder erg.

Foto: René Lust
Cijfer uitstraling 7