Huizenhoog

Vakantie 2007; even lekker los van alle met baksteen gemetselde muren! Het grappige is, hoe zuidelijker je vakantie je voert, des te minder bakstenen je ziet. In België en het noorden van Frankrijk zijn ze nog gemeengoed maar hoe dichter je bij de bergen komt des te minder muren van baksteen. Wij hadden ons oog laten vallen op de Franse Alpen (Annecy). Een fantastische omgeving, prachtig water, enorme bergen maar bovenal muren gemaakt van keien of  blokken, eventueel voorzien van stucwerk. ‘N vraag die bij mij opborrelde, na een aantal dagen rust; waarom zijn hier geen bakstenen verwerkt? Volgens mij is het antwoord simpel: het is een kwestie van vraag en aanbod. In de lage landen, waar de rivieren tot rust komen, ontstaat uiteindelijk klei. Ooit heeft iemand het idee gehad om hier stenen van te bakken, (heeft deze persoon al een standbeeld?). En van deze bakstenen is men muren gaan metselen. Bij de plekken waar de rivieren ontspringen is geen klei, men heeft daar een ander materiaal moeten kiezen voor het maken van muren. Wat vind je in de bergen? Juist blokken en keien. De ideale omgeving voor mij dus om geen  metselstenen tegen te komen. Lekker genieten in de zon, rosétje en vlees braden op de houtskool barbecue. Toch altijd weer een klus om alle kolen netjes witheet te krijgen. Alles wat voor lucht verplaatsing zorgde werd aangegrepen. Van luchtbedpomp tot oude krant of gewoon zelf blazen. Nadat het vuur op pijl was volgde  het vlees op de barbecue; let op  wel regelmatig draaien om zwarte randjes te voorkomen! Inmiddels lekker ontspannen keek ik over de camping. Er viel mij iets op; bij mij steeg de rook gestaag van het vuur (toch iets te natte kolen) en bij de buren bijna niets. Deze mensen zaten, nog meer dan ik, ook ontspannen voor hun caravan. Bij hun stond niemand te wapperen maar zij draaide de gaskraan van hun skottelbraai open en gingen koken heen. (opvallend, meestal mannen) Was men klaar, gaskraan dicht, anti aanbaklaag afspoelen en klaar is Kees. Alles is perfect te timen. Nee bij mij is dat anders, op het moment dat mijn vlees op is heb ik altijd nog genoeg vuur kracht over om nog 12 porties vlees te maken. Door mijn “antieke” vorm van vleesbereiding, en de rook, trok ik de aandacht van de jongere kinderen gevolgd door hun skottelbraai ouders. Diezelfde ouders hebben hun kinderen, de skottelbrei generatie, toen uitgelegd dat zij makkelijker werken maar dat vlees gebakken op kolen weer beter smaakt. Dat brengt mij uiteindelijk bij mijn volgende punt; Met bakstenen, ik begon ze wel te missen, gaat het net zo. In de huidige gas gestookte ovens kan men het proces volledig beheersen om zo een constant eindproduct te krijgen. Maar in de oude situatie waar de stenen in een ringoven nog met kolen worden gestookt, gelukkig zijn er nog van die fabrieken, is dit proces lastiger te beheersen. Elk half uur brengen ervaren stokers met een juiste dosering kolen de temperatuur op de vereiste 1.080 C. De temperatuur in de ringoven is cruciaal voor het eindproduct. Het is net barbecueën, maar door je extra inspanning krijg je wel een eindproduct met karakter.
Om alweer het vierde seizoen van deze rubriek goed te beginnen een foto van deze anonieme kolen gestookte muur…. puur genieten. Nu nog een rosétje, barbecue, de bergen…..help ik begin de keien te missen.
Wat is dan de les van dit verhaal; niet alles wat makkelijker is hoeft perse mooier te zijn. De volgende keer dat U Uw barbecue ontsteekt sta dan eens stil bij al die steenbakkers. Heeft u uiteindelijk het barbecueën van vlees onder de knie, geen zwarte randjes, en op zoek naar een nieuwe uitdaging… probeer eens een steen van klei te bakken. 
         
Foto: René Lust